უკანასკნელი შანსი სიცოცხლის გადასარჩენად

ეთერი გერმანიაში, დრეზდენში ცხოვრობს და მიგრანტების დამხმარე არასამთავრობო ორგანიზაციას ხელმძღვანელობს. მისი თქმით, ორგანიზაციის 10-იდან 4 კლიენტი ორგანიზებული დანაშაულის ჯგუფების წევრია.

2018 წელს გერმანიის შინაგან საქმეთა სამინისტროს საპარლამენტო მდივანმა სტეფან მაიერმა გაზეთ Welt-თან „თავხედური და მიუღებელი“ უწოდა უვიზო მიმოსვლის ბოროტად გამოყენებას თავშესაფრის მოთხოვნით, ჯანდაცვის სისტემის გამოყენებისთვის. მან გააჟღერა გაფრთხილება, რომ ტენდენციის არშეჩერების შემთხვევაში ევროკავშირს შეუძლია გააუქმოს უვიზო მიმოსვლა. ამავე წელს ჩრდილოეთ რაინ-ვესტფალიის შტატმა მოუწოდა გერმანიის ფედერალურ მთავრობას, გაეუქმებინა უვიზო მიმოსვლის პრივილეგიები ქართველი თავშესაფრის მაძიებელთა „დანაშაულებრივი ქმედებების“ გამო.

შვედეთის ხელისუფლებამ ასევე ილაპარაკა მსგავს ტენდენციაზე. ქვეყნის შს მინისტრი, მორგან იოჰანსონი ჩიოდა, რომ შვედეთში თავშესაფრის მაძიებელი ქართველების რიცხვი დრამატულად გაიზარდა და განმცხადებლებს შორის ორგანიზებული დანაშაულებრივი დაჯგუფების წევრები იყვნენ. მან საქართველოს მთავრობას მოსთხოვა, გადადგას ნაბიჯები პრაქტიკის დასასრულებლად, წინააღმდეგ შემთხვევაში კი უვიზო მიმოსვლის დაკარგვით საფრთხეზე მიუთითა.

საქართველოში, 2013 წლიდან საყოველთაო ჯანდაცვის სისტემის დანერგვას კონკრეტული ადამიანებისთვის ფინანსური ტვირთი უნდა შეემსუბუქებინა, თუმცა ბევრი მაინც ასახელებს ფულს, თუ მის არქონას, როგორც ჯანმრთელობის გამო მიგრაციის ერთ-ერთ მთავარ მიზეზს. ამას ემატება საქართველოში ჯანდაცვის სისტემის მიმართ ნდობის ნაკლებობა და არასწორი მკურნალობისა თუ დიაგნოზის დასმის კონკრეტული ფაქტები.

ჯანმრთელობა იშვიათ შემთხვევებში ხდება ლტოლვილის სტატუსის მიღების საფუძველი – მხოლოდ მაშინ, თუ დამტკიცდა, რომ დაავადება მიგრანტის სამშობლოში არ იკურნება.

„თავშესაფარი მართლა თავშესაფარია“

განცხადების განხილვისა და სტატუსის მინიჭების პროცედურა, როგორც წესი, რამდენიმე თვიდან რამდენიმე წლამდე იწელება. ამ პერიოდში მიგრანტი ცხოვრობს კოლექტიურ მისაღებ ცენტრში სხვადასხვა ეროვნების, რელიგიის და ასაკის ადამიანებთან ერთად. გაძლევენ მინიმალურს – საწოლს, აბაზანას, საკვებს.„თავშესაფარი მართლა თავშესაფარია. არ გაქვთ არანაირი პირადი სივრცე. მინიმუმ პირველი 6 თვე ცხოვრობთ დაახლოებით 300 კაცთან ერთად, იყოფთ მათთან პირსაბანს, საპირფარეშოს, აბაზანას. არის სასადილო სივრცეები, რომელშიც თქვენ საჭმელს ვერ აკეთებთ და გაძლევენ ჯიბის ფულს, რომელიც არის მიზერული“, – განმარტავს ეთერი ჰანჩმანი, თარჯიმანი და იურისტი. მრავალეთნიკურ საერთო საცხოვრებლებში ხშირია მწვავე რელიგიური კონფლიქტები ქართველებსა და მუსლიმებს შორის – ქართველებს აღიზიანებთ, როცა მუსლიმები ლოცულობენ.საფრანგეთში და განსაკუთრებით პარიზის რეგიონში დიდი შანსია, რომ ლტოლვილის სტატუსის მაძიებელი ღამით ქუჩაში დარჩეს. პრობლემაა თავის გატანაც – პარიზსა და სხვა დიდ ქალაქებში ადგილობრივებსაც კი უჭირთ ბინის დაქირავება, რადგან მეპატრონეები, როგორც წესი, ითხოვენ სამსახურის მუდმივ კონტრაქტს და დაზღვევას. „მაქვს შემთხვევა – ორსული ქალი, ორი ბავშვით ქუჩაში ღამეს ათენებდა კვირობით და თვეობით. ჯანმრთელობის პრობლემა და სიკვდილ-სიცოცხლის საკითხი უდგას ადამიანს, ყველაფერი უღირს და ქუჩაშიც დაიძინებს. სხვები, ვისაც ჰგონია, რომ მიიღებენ ლტოლვილის სტატუსს და სახლს და ფულს, 99%-ს ეს იმედები უცრუვდება“, – ამბობს ზაზა ფუტკარაძე, ასოციაციის „ქართველები საფრანგეთში“ პრეზიდენტი.

გააგრძელე კითხვა აქ: უკანასკნელი შანსი სიცოცხლის გადასარჩენად radiotavisupleba.ge/