შორენა ხუხუა: „ვიცი რას ნიშნავს სიარული, სირბილი, შემდეგ ეტლში ჯდომა, ისევ ადგომა…“

„რეანიმაციაში სასუნთქ აპარატზე დიდხანს ყოფნამ თავისუფლად სუნთქვის ფასი მასწავლა. 6 თვე გაუნძრევლად წოლისას მივხვდი, რა ბედნიერებაა ადგომა, თუმცა ფეხებს ვეღარ დავეყრდენი და ეტლის ბორბლებით დავუბრუნდი გარე სამყაროს…“ – ასე იწყება შორენა ხუხუას რომანი „შემოვალ ეტლით“. წიგნის ავტორმა რეალურ ცხოვრებაში გაიარა ის გზა, რომელსაც მთავარი პერსონაჟი ელლა გადის ნაწარმოებში. შორენა ხუხუა 2017 წელს „პალიტრა L-ის“ პროექტის – „გახდი ბესტსელერის ავტორი“- ერთ-ერთი გამარჯვებულია. „შემოვალ ეტლით“ მისი სადებიუტო რომანია, რომელმაც მალე მოიპოვა მკითხველთა სიყვარული და ბესტსელერიც გახდა. წიგნი გერმანულ ენაზე ითარგმნა და მისი პრეზენტაცია ფრანკფურტის წიგნის ფესტივალზე გაიმართა. როგორ შეიცვალა ავტორის ცხოვრება პროექტში გამარჯვების შემდეგ, რას საქმიანობს ის ახლა და უნდა ველოდოთ თუ არა სიახლეებს მის შემოქმედებით ცხოვრებაში, – ამ და სხვა კითხვებზე პასუხებს ჩვენს ინტერვიუში წაიკითხავთ.

ქალბატონო შორენა, მადლობას გიხდით, რომ დრო გამონახეთ და ინტერვიუზე დამთანხმდით. საზოგადოებამ გაგიცნოთ წიგნით „შემოვალ ეტლით“, რომელიც ძალზე მტკივნეულ, ერთგვარად ტაბუდადებულ თემას ეხება. რა იყო ის, რამაც ხელში კალამი აგაღებინათ?

2017 წელს „პალიტრა L-მა“ გამოაცხადა კონკურსი „გახდი ბესტსელერის ავტორი“. ავფორიაქდი, არ ვიცოდი, ღირდა თუ არა გარისკვა. მეგობრების რჩევით მივიღე მონაწილეობა და ბოლო დღეს გავგზავნე საკონკურსო ნაწილი რედაქციაში.

წიგნის დასაწერად ალბათ მზად ვიყავი, რადგან საინტერესო და მნიშვნელოვანი ცხოვრების გზა მაქვს გავლილი.

ჩვენ ვიცნობთ შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირებს, რომლებიც ლიტერატურულ ნაწარმობებს ქმნიან, მაგრამ საკუთარი სამყაროს შესახებ რატომღაც არ წერენ. ყოველ შემთხვევაში, მე არ წამიკითხავს. შესაძლოა ამის გამომზეურებისგან თავს იკავებენ. შეიძლება ეს წიგნი იმიტომ დავწერე, რომ მე ფეხზე ავდექი. ვიცი, რას ნიშნავს სიარული, სირბილი, შემდეგ ეტლში ჯდომა, ისევ ადგომა… ექვსი თვის განმავლობაში ზურგზე გაუნძრევლად ვიწექი. დღეს წარმატებული, ძლიერი და მტკიცე რომ ვარ, ამაში ცხოვრებისეულმა სიძნელეებმა დიდი როლი შეასრულა. ალბათ ამიტომ გავბედე ისეთ რთულ თემას შევხებოდი, რომელიც ჩემი ნაწილი იყო. ვიცოდი, სამყაროსთვის რა და როგორ მომეთხრო. საზოგადოებას წარვუდგინე სასურველი შშმ ქალი და სასურველი შშმ მამაკაცი. შშმ პირი უსქესო არსებად აღიქმება და გაურბიან ამ თემაში ჩაღრმავებას. გავბედე და ინტიმური სიღრმეები ვაჩვენე მკითხველს. მინდოდა, დაენახათ „ბორბლებით მოსიარულე“ ადამიანი, რომელიც საკუთარი ინდივიდუალურობით ფასობს – ისევე სტკივა, ისევე უყვარს, ისევე აქვს სექსი, ისევე დარდობს და ისევე უხარია, როგორც დანარჩენ დედამიწას.

„პალიტრა L-ის“ პროექტში – „გახდი ბესტსელერის ავტორი“ გამარჯვებამ რა შეცვალა თქვენს ცხოვრებაში?

2017 წელს „პალიტრა L-ის“ კონკურსში გავხდი ხალხის რჩეული, ლაიფციგის წიგნის ბაზრობაზე ჩემი წიგნი ავსტრიულმა გამომცემლობამ იყიდა, გერმანულად ითარგმნა, ავიღე სახელმწიფო პრემია „ლიტერა“…

„ლიტერას“ გამორჩეული, აღიარებული ადამიანები ჰყავდა ჟიურიში, რომლებიც პირუთვნელად ემსახურებიან ქართულ ლიტერატურას: დავით წერედიანი, ნინია სადღობელაშვილი, მიხეილ ცაგარელი, ლევან ბრეგაძე და ირაკლი ლომოური. „ლიტერა“ არ არის კერძო პრემია, ის სახელმწიფოს მიერაა დაწესებული და ასეთი კვალიფიციური ჟიურის აღიარება განსაკუთრებულ პასუხისმგებლობას მანიჭებს.

მთელ საქართველოში მოეწყო პალიტრა L-ისა და „ ბიბლუსის“ ორგანიზებით მკითხველებთან შეხვედრები… შეიცვალა ის, რომ შშმ თემი ყველგან ნდობით და სიყვარულით მხვდება; შეიცვალა ის, რომ ინტრვიუების დროს ტიტრებში აღარ აწერენ „მასწავლებელი, ტრენერი, დირექტორი“, არამედ „მწერალი“. ყოველდღე ვიღებ მკითხველთა წერილებს. ვცდილობ, ყველას დეტალურად გავცე პასუხი. სამყაროს სხვა თვალით ვუყურებ, გულსა და გონებაში შევიგრძნობ დასაწერ ამბებს. რთულ რეგიონში ვმუშაობ და წარმატებისგან თავბრუდახვევას ვერც ვასწრებ, სულ საქმეებში ვარ ჩართული, თან ოჯახიც მყავს – მეუღლე და ერთი გოგონა.

სად მუშაობთ?

მარნეულის მე-2, არაქართულენოვანი საჯარო სკოლის დირექტორი ვარ, ქართული ენის და ლიტერატურის წამყვანი მასწავლებელი, ლიტერატურათმცოდნე.

ძალიან სასიხარულო ფაქტია, რომ თქვენი წიგნის პრეზენტაცია გერმანიაში გაიმართა. თუ შეიძლება, მოგვიყევით ამის შესახებ.

ავსტრიული გამომცემლობისა და „პალიტრა L-ის“ დამსახურებით ფრანკფურტში, წიგნის ფესტივალზე ჩემი წიგნის გერმანულენოვანი თარგმანის პრეზენტაცია მოეწყო. „პალიტრა L-მა“ ჩემი ხარჯები სრულიად დაფარა, ავსტრიულმა გამომცემლობა „დრავამ“ კი პრეზენტაცია უზრუნველყო. წიგნის ცენტრის მიერ დაფინანსებული ავტორები ერთად ჩავიდნენ ფრანკფურტში, მე მარტო გავფრინდი.

ლიტერატურული სივრცისთვის უცნობმა მასწავლებელმა მარნეულის სკოლიდან მწერლობაში გუშინ შევდგი ფეხი და 50-მდე ცნობილ ქართველ მწერალს შორის აღმოვჩნდი გერმანიაში. მაშინ გავიაზრე და ვიგრძენი, რა გზა გამოვიარე მე – ერთმა უბრალო გოგომ მარტვილის მთებიდან.

ეტლით მოსარგებლე გერმანელებიც მოვიდნენ ჩემი წიგნის პრეზენტაციაზე. უცხოელებთან საუბარი ასე დავიწყე: „გამარჯობა, მე შორენა ხუხუა ვარ, პატარა ქვეყნიდან, რომლის 20 პროცენტი ოკუპირებულია რუსეთის მიერ…“

როდისთვის უნდა ელოდოს მკითხველი თქვენს ახალ წიგნს?

2019 წელს ვაპირებ ახალი ნაწარმოების გამოცემას.

და მაინც, ვინ არის შორენა ხუხუა?

გოგო ვარ მარტვილის პატარა სოფლიდან, რომელიც ბავშვობაში ფეხშიშველა დარბოდა, დიდობისას საკუთარი თავის სჯეროდა და ქარიშხლებს გაუძლო.

ესაუბრა ნინო წულაია