„ლეგალიზაციის კანონმა თავდაყირა დააყენა ყველაფერი. წლებით ნაშენები ნდობა გაქრა და მის ადგილზე გაჩნდა უნდობლობა“ – ქართველი ემიგრანტის წერილი იტალიას და იტალიელებს

„თქვენ, რასაკვირველია, არ გესმით რა გაუსაძლისი სევდაა ემიგრანტობა, რადგან ის თაობა ხართ, რომლებმაც თავი დააღწიეთ ეკონომიკურ კრიზისს, სიღარიბეს და შიმშილს , თქვენი წინაპრების წყალობით, რომლებიც, როცა გიჭირდათ, თქვენი ოჯახების გადასარჩენად, ჩვენსავით მოედნენ მსოფლიოს“, – მიმართავს სოციალურ ქსელში გამოქვეყნებული წერილით ემიგრანტი  ხათუნა შარაძე იტალიას და იტალიელებს.

ხათუნა შარაძე პროფესიით ჟურნალისტია, თუმცა რამდენიმე წლის წინ, გარემოებათა გამო, გადაწყვიტა, ემიგრანტობის რთულ გზას დასდგომოდა.

nostal.ge უცვლელად გთავაზობთ წერილს, რომელსაც აუღელვებლად ვერ წაიკითხავთ:

„გამარჯობა ძვირფასო იტალია და ძვირფასო იტალიელებო. მე ქართველი ვარ და ჩემს სამშობლოს საქართველო ჰქვია. დღეს საქართველოში, მხოლოდ 3.5 მილიონი ქართველი ცხოვრობს, ხოლო 1.5 მილიონი საზღვრებს გარეთ იმყოფება. სამწუხაროდ ემიგრანტის სტატუსით.

ჩემი პატარა სამშობლო დღეს ეკონომიკური სიდუხჭირის და მისი დაძლევის რთულ გზას გადის, ამიტომაც ასი ათასობით დედამ, დამ და შვილმა ავიკარით გუდა – ნაბადი და დღეს თქვენს მშობლებს, შვილებს და დედმამიშვილებს ვუვლით, ვემსახურებით, რადგან ჩვენი ოჯახები გადავარჩინოთ.

თქვენ, რასაკვირველია, არ გესმით რა გაუსაძლისი სევდაა ემიგრანტობა, რადგან ის თაობა ხართ, რომლებმაც თავი დააღწიეთ ეკონომიკურ კრიზისს, სიღარიბეს და შიმშილს , თქვენი წინაპრების წყალობით, რომლებიც, როცა გიჭირდათ, თქვენი ოჯახების გადასარჩენად, ჩვენსავით მოედნენ მსოფლიოს.

თქვენი თითოეული წინაპარი, რომელიც ემიგრაციაში წავიდა, არაფრით ჩამორჩება თქვენს რომაელ ღმერთებს, რომლებიც ოლიმპოს მთაზე თათბირობდნენ. ისინიც ნახევრად ღმერთები და გმირები არიან! თქვენ, თქვენმა ბებია-ბაბუებმა წელში გამართული და ძლიერი იტალია დაგიტოვეს. მე, თქვენზე უკეთ მესმის თქვენი წინაპრების, რადგან ახლა მეც და ჩემსავით მილიონზე მეტი ქართველი, იგივე გზას გავდივართ სამშობლოსთვის და საკუთარი ოჯახებისთვის.

მე, თქვენზე უკეთ მესმის თქვენი, ემიგრაციაში მყოფი წინაპრების გულის ცემა! მე უკვე კარგად ვიცი, რას განიცდიდნენ ისინი, როცა შრომობდნენ, ღამეებს ათენებდნენ და ასრულებდნენ ყველაზე სარისკო სამუშაოს. აშენებდნენ სხვის სამშობლოს, საკუთარი ქვეყნის გადასარჩენად. მე მიყვარს თქვენი წინაპრები, რადგან მიყვარს ჩემი სამშობლო, რომელიც, როგროც ძლიერი იტალია, ჩვენ უნდა შევუქმნათ ჩვენს შთამომავლობას!

მე ვიცი, როგორ სტკიოდათ მათ და რა საფასურის გადახდა უწევდათ ადამიანად ყოფნისა და ადამიანად ცნობისთვის.

ლეგალიზაციის კანონმა თავდაყირა დააყენა ყველაფერი. წლებით ნაშენები ნდობა, სიყვარული, პატივისცემა უეცრად, გაქრა და მის ადგილზე გაჩნდა უნდობლობა.

ჩვენ არ ვართ ერი, რომელსაც ადამიანის გამეტება შეუძლია, ჩვენ არ გვაქვს ბოროტი გენი, ჩვენი სისხლი არ არის შხამით მოწამლული. ჩვენც ქრისტიანები ვართ. ჩვენც გვყავს იესო და მარიამი და საქართველო ღვთისმშობლის წილხვედრი ქვეყანაა.

ჩვენ დიდი სიყვარული და მეგობრობა შეგვიძლია. ქართველი ემიგრანტების დიდი ნაწილი მადლიერია იტალიელი ხალხის. რომ არა თქვენ, რომ არა, თქვენი, ემიგრანტებისადმი სახელმწიფოებრივი მიდგომა , რომ არა თქვენი საზოგადოების განათლებული, ჰუმანური და კეთილსინდისიერი ნაწილი, აქ მყოფი ემიგრანტების უმრავლესობა საკუთარი გასაჭირის ჭაობში ჩაიხრჩობოდა.

თავს უფლებას მივცემ ვილაპარაკო იტალიაში მყოფი ქართველი ხალხის სახელით, იმ ქართველების, რომელსაც პირადი გაუსაძლისი პრობლემები გულზე ლოდად აწევთ, მაგრამ თქვენს ოჯახებში ისინი მუდამ იღიმებიან. თუ დააკვირდებით, ჩვენს სამსახურს უცნაური სახელი ჰქვია – 24 საათიანი სამსახური. რას იტყვით? სახელიც ხომ ძნელად წარმოსადგენია? მისი შესრულების სირთულეებზე რომ არ ვილაპარაკო.

განა, ჩვენ ანგარიში არ ვიცით? განა ექიმობა გვეშლება? განა ცუდი პედაგოგები ვართ? განა ცუდი ეკონომისტები და ბუღალტრები? განა ცუდი მუსიკოსები? განა ცუდი კაპიტნები და მეზღვაურები? განა ცუდი იურისტები და ა.შ.  არა, უბრალოდ ახლა ჩვენთან ის დროა, რაც იტალიამ 50 წლის წინ, უკან მოიტოვა.

პირადად მე, უფლება არ მაქვს, იტალია როგორც ლოცვა, ისე არ წარმოვთქვა და ეს არ გახლავთ ან ლირიკა, ან სწორად შერჩეული სტრიქონები. დღეს, თქვენს მიწაზე ჩემი 6 წლის ქალიშვილი დააბიჯებს და მან უკვე იცის, რომ მას ორი სამშობლო აქვს – საქართველო და იტალია! მე მადლიერი ვარ თქვენი! მე მიყვარხართ თქვენ, რადგან დღეს თუ მე თავს ადამიანად ვგრძნობ, ეს ჩემი იტალიელი მეგობრების დამსახურებაა!

მე, ბოდიშს გიხდით ყველა იმ ქართველის მაგივრად, ვისაც ოდესმე ბოროტად გამოუყენებია თქვენი ნდობა. ბოდიშს გიხდით, იმ არასწორი ქმედებების გამო, რომელიც ჩაუდენიათ და ბოდიშს გიხდით, იმათ მაგივრად, ვისაც მადლიერების გრძნობა არ გააჩნია. ჩვენც, ისე ჩავდივართ შეცდომებს, როგორც კაცობრიობის მოდგმა სხვა და სხვა ერში.

ჩვენ არ ვართ ადამიანები სამშობლოს და კულტურის გარეშე. არც მხოლოდ შინამოსამსახურეების ქვეყანა ვართ.

და ბოლოს. ერებს შორის სიყვარულს და მეგობრობას არა პოლიტიკოსები, არამედ რიგითი ადამიანები, მოქალაქეები ქმნიან და აგებენ თანამეგობრობის ხიდს, როგორც ერთმანეთში გადახლართულ ცოცხალ ფესვებს.

მიყვარხართ ქართველებო!

ღმერთმა დალოცოს ჩვენი პატარა სამშობლო და გვისაშველოს!“ – წერს ხათუნა შარაძე.

ქართველი ემიგრანტი ჟურნალისტის წერილი გუშინ იტალიურმა სააგენტომ გამოაქვეყნა იტალიურად (თარგმნა მელი თურმანიძემ). შეგიძლიათ იტალიურ ვერსიას ამ ლინკზე გაეცნოთ: https://www.vivicastellanagrotte.it/index.php/notizietop/13104-la-georgia-la-mia-patria-ci-scrive-khatuna-sharadze?fbclid=IwAR2UBLW61bw8D1XL27Qkwbv1dOLJNF8yBlNHuP-qthLS6k6YszfpmwjxOtg

La Georgia, la mia Patria – Ci scrive Khatuna Sharadze

Una dichiarazione d’amore per la propria Patria, quella della giornalista georgiana, castellanese d’adozione, Khatuna Sharadze. Un’occasione per riflettere su quel che eravamo e su chi siano questi nuovi italiani che vivono con noi, ma che ancora non conosciamo.

Buongiorno cara Italia e cari italiani, io sono georgiana, la mia patria si chiama Georgia. Oggi in Georgia vivono soltanto 3,5 milioni abitanti, il resto della popolazione, 1,5 milioni, vivono all’estero, sono emigrati e, qui, immigrati.

La mia piccola Patria oggi sta percorrendo la difficile battaglia per sconfiggere la crisi economica; per questo, centinaia di migliaia di georgiani, madri, sorelle, figlie, hanno dovuto lasciare la loro Terra per vivere in Italia: curano i vostri famigliari.

Pensiamo che non possiate comprendere appieno l’insopportabile malinconia dell’immigrazione, poiché voi che leggete siete la generazione sfuggita alla crisi economica, alla povertà e alla fame, grazie ai vostri antenati. Sono i vostri nonni e i vostri bisnonni che hanno lottato per salvare le loro famiglie in Patria, dispersi nel mondo come noi.

Ogni vostro antenato immigrato ha consentito di rafforzare la posizione del Paese, proprio come i georgiani della diaspora, negli ultimi anni.

Posso comprendere le pene del loro cuore, posso capire quello che provavano i vostri antenati, quando – lavoravando giorno e notte – costruivano un futuro per gli altri, per il Paese nel quale vivevano e per quello che avevano lasciato.

Nutro grande rispetto verso di loro, perché amo la mia Patria e sento il dovere lasciarla migliore a chi verrà dopo di noi, proprio come loro.

So del prezzo che pagavano per restare umani, per essere riconosciuti come esseri umani!

Le nuove normative in tema di immigrazione hanno capovolto tutto, in Italia. Sentiamo che la fiducia costruita negli anni, l’amore, il rispetto sono scomparsi in un batter d’occhio e il loro posto è stato occupato dalla sfiducia.

Non siamo cattivi, siamo cristiani proprio come voi. Da Ortodossi, veneriamo Gesù e Maria, proprio come voi. La Georgia è terra consacrata alla Vergine Maria.

Abbiamo una capacità d’amare e di provare amicizia immensa. In tanti, tra i georgiani, sono grati agli italiani. Se non fosse voi, per l’umanità di tanti, per gli spiragli normativi a favore dei migranti, la maggior parte di noi affonderebbe nella palude dei propri problemi.

Mi permetto di parlare a nome dei immigrati georgiani in Italia, a nome di chi patisce insopportabili problemi personali, ma che, quando è al lavoro nelle vostre famiglie, sorride.

Lavoriamo per ventiquattr’ore al giorno, tra tante difficoltà. Non siamo mediocri, siamo validi ragionieri, insegnanti, avvocati, cantanti, marinai.

Non siamo persone senza radici e senza cultura, il nostro non è il Paese dei domestici o delle badanti.

Siamo quel che eravate voi cinquant’anni fa.

Personalmente, non posso che pregare per l’Italia. Qui vive mia figlia di soli sei anni che, così piccolina, sente già di essere italiana e georgiana. Sono molto grata di essere qui, con voi. Ho grande rispetto per voi, perché se oggi mi sento una persona, è merito dei miei amici italiani.

Vi chiedo scusa per quei georgiani che hanno tradito la vostra fiducia, chiedo perdono per ogni errore commesso da loro, per chi ha manifestato ingratitudine. Anche noi commettiamo degli errori, siamo essere umani come tutti.

Sono convinta che l’armonia e l’amore tra i popoli si crei grazie alle persone, non alla politica. Sono i singoli cittadini a creare ponti d’amicizia, radici intrecciate tra loro che generano futuro.

Che Dio benedica e custodisca la nostra piccola Patria! Vi amo, georgiani.

Khatuna Sharadze – traduzione dal georgiano di Meli Turmanidze